Γράφει ο Φώτης Κερασιώτης
Πριν 54 χρόνια, η 5 Δεκεμβρίου του 1959, παραμονή του Αγίου Νικολάου, ήταν μια μέρα γιορτινή ανάμεσα στις τόσες γιορτινές ημέρες του Δεκεμβρίου. Τίποτε δεν έδειχνε ότι αυτή η μέρα θα ήταν εντελώς διαφορετική και ότι θα έμενε βαθιά χαραγμένη στη μνήμη δεκάδων οικογενειών και χιλιάδων συμπατριωτών μας.
Σε υψόμετρο 800 μέτρα στο οροπέδιο της Νευρόπολης μια τεχνητή λίμνη γεννιόταν, η λίμνη του Ταυρωπού ή Μέγδοβα ή όπως σήμερα ονομάζεται η Λίμνη Πλαστήρα. Δεν είχαν περάσει δύο μήνες από τον κατακλυσμό της τεχνητής λίμνης και ο ενθουσιασμός από το νέο μεγάλο έργο της περιοχής ήταν διάχυτος σε όλους.
Όμως εκείνη την ημέρα θα συνέβαινε κάτι το πολύ τραγικό που θα σημάδευε την ιστορία της Λίμνης και θα έμενε χαραγμένο στην μνήμη όλων μας ως το ατύχημα του αιώνα. Είκοσι συμπατριώτες μας εργαζόμενοι στα έργα κατασκευής της Λίμνης, καταγόμενοι από το Νεοχώρι (17), Καρίτσα (2) και Μορφοβούνι (1), θα έχαναν τη ζωή τους στα νερά της Λίμνης λες και θα έπρεπε να θυσιαστούν για τη λειτουργία του έργου.
Ήταν παραμονή του Αγίου Νικολάου, είκοσι συμπατριώτες μας εργαζόμενοι στα έργα της Λίμνης, θα επέβαιναν σε μια βάρκα για τελευταία φορά, γεμάτοι με χαρά και φορτωμένοι με ψώνια για τις οικογένειές τους, για να περάσουν από το Τσαρδάκι απέναντι στο Νεοχώρι. Η διαδρομή αυτή ήταν υποχρεωτική και αποκλειστική λόγω της έλλειψης των οδικών αρτηριών που είχαν κατακλυστεί από το νερό της Λίμνης. Όμως αυτή η διαδρομή δεν θα έφτανε ποτέ στο τέλος της για κανέναν από τους επιβαίνοντες στη μοιραία βάρκα.
Η κακοκαιρία που επικρατούσε την ημέρα εκείνη στην περιοχή της Λίμνης είχε σαν αποτέλεσμα την βίαιη ανατροπή της βάρκας και οι είκοσι συμπατριώτες μας να βρεθούν ξαφνικά στα παγωμένα νερά της Λίμνης όπου όσο και αν πάλεψαν με τα κύματα και με τα παγωμένα νερά της δεν τα κατάφεραν να σωθούν και βρήκαν όλοι τους τραγικό θάνατο, αφήνοντας πίσω ανεκπλήρωτα όνειρα και αγαπημένα πρόσωπα, γυναίκες, παιδιά, αδέλφια, φίλους βυθισμένους στην οδύνη και το σπαραγμό.
Όσα χρόνια όμως και αν περάσουν η μνήμη τους θα είναι ζωντανή και θα τους θυμόμαστε για πάντα με αγάπη, αιωνία τους η μνήμη.
Για να τους θυμόμαστε αναφέρουμε τα ονόματα των αδικοχαμένων συγγενών και συμπατριωτών μας.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ
ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΩΝ – ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΩΝ
ΠΟΥ ΠΝΙΓΗΚΑΝ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΣΤΙΣ
«5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1959»
Καταγόμενοι από το Νεοχώρι
o Αγρογιάννης Βασίλειος
o Αγρογιάννης Γεώργιος
o Αγρογιάννης Νικόλαος
o Καρακώστας Δημήτριος
o Καρακώστας Ευάγγελος
o Καραντώνης Βασίλειος
o Καραντώνης Γεώργιος
o Κελεπούρης Κων/νος
o Κορκοντσέλος Αριστερ.
o Μητσογιάννης Αναστάσιος
o Μητσογιάννης Αριστ.
o Μητσογιάννης Ηρακλής
o Μήτσιου Βασίλειος
o Νίκου Ιωάννης
o Σάλτης Αθανάσιος
o Τέκος Σωτήριος
o Φώτας Κων/νος
Καταγόμενος από τοΜορφοβούνι
o Μπαλτάς Βάιος
Καταγόμενοι από την Καρίτσα
o Κερασιώτης Νικόλαος
o Ντσιός Γεώργιος
Πριν 54 χρόνια, η 5 Δεκεμβρίου του 1959, παραμονή του Αγίου Νικολάου, ήταν μια μέρα γιορτινή ανάμεσα στις τόσες γιορτινές ημέρες του Δεκεμβρίου. Τίποτε δεν έδειχνε ότι αυτή η μέρα θα ήταν εντελώς διαφορετική και ότι θα έμενε βαθιά χαραγμένη στη μνήμη δεκάδων οικογενειών και χιλιάδων συμπατριωτών μας.Σε υψόμετρο 800 μέτρα στο οροπέδιο της Νευρόπολης μια τεχνητή λίμνη γεννιόταν, η λίμνη του Ταυρωπού ή Μέγδοβα ή όπως σήμερα ονομάζεται η Λίμνη Πλαστήρα. Δεν είχαν περάσει δύο μήνες από τον κατακλυσμό της τεχνητής λίμνης και ο ενθουσιασμός από το νέο μεγάλο έργο της περιοχής ήταν διάχυτος σε όλους.
Όμως εκείνη την ημέρα θα συνέβαινε κάτι το πολύ τραγικό που θα σημάδευε την ιστορία της Λίμνης και θα έμενε χαραγμένο στην μνήμη όλων μας ως το ατύχημα του αιώνα. Είκοσι συμπατριώτες μας εργαζόμενοι στα έργα κατασκευής της Λίμνης, καταγόμενοι από το Νεοχώρι (17), Καρίτσα (2) και Μορφοβούνι (1), θα έχαναν τη ζωή τους στα νερά της Λίμνης λες και θα έπρεπε να θυσιαστούν για τη λειτουργία του έργου.
Ήταν παραμονή του Αγίου Νικολάου, είκοσι συμπατριώτες μας εργαζόμενοι στα έργα της Λίμνης, θα επέβαιναν σε μια βάρκα για τελευταία φορά, γεμάτοι με χαρά και φορτωμένοι με ψώνια για τις οικογένειές τους, για να περάσουν από το Τσαρδάκι απέναντι στο Νεοχώρι. Η διαδρομή αυτή ήταν υποχρεωτική και αποκλειστική λόγω της έλλειψης των οδικών αρτηριών που είχαν κατακλυστεί από το νερό της Λίμνης. Όμως αυτή η διαδρομή δεν θα έφτανε ποτέ στο τέλος της για κανέναν από τους επιβαίνοντες στη μοιραία βάρκα.
Η κακοκαιρία που επικρατούσε την ημέρα εκείνη στην περιοχή της Λίμνης είχε σαν αποτέλεσμα την βίαιη ανατροπή της βάρκας και οι είκοσι συμπατριώτες μας να βρεθούν ξαφνικά στα παγωμένα νερά της Λίμνης όπου όσο και αν πάλεψαν με τα κύματα και με τα παγωμένα νερά της δεν τα κατάφεραν να σωθούν και βρήκαν όλοι τους τραγικό θάνατο, αφήνοντας πίσω ανεκπλήρωτα όνειρα και αγαπημένα πρόσωπα, γυναίκες, παιδιά, αδέλφια, φίλους βυθισμένους στην οδύνη και το σπαραγμό.
Όσα χρόνια όμως και αν περάσουν η μνήμη τους θα είναι ζωντανή και θα τους θυμόμαστε για πάντα με αγάπη, αιωνία τους η μνήμη.
Για να τους θυμόμαστε αναφέρουμε τα ονόματα των αδικοχαμένων συγγενών και συμπατριωτών μας.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ
ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΩΝ – ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΩΝ
ΠΟΥ ΠΝΙΓΗΚΑΝ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΣΤΙΣ
«5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1959»
Καταγόμενοι από το Νεοχώρι
o Αγρογιάννης Βασίλειος
o Αγρογιάννης Γεώργιος
o Αγρογιάννης Νικόλαος
o Καρακώστας Δημήτριος
o Καρακώστας Ευάγγελος
o Καραντώνης Βασίλειος
o Καραντώνης Γεώργιος
o Κελεπούρης Κων/νος
o Κορκοντσέλος Αριστερ.
o Μητσογιάννης Αναστάσιος
o Μητσογιάννης Αριστ.
o Μητσογιάννης Ηρακλής
o Μήτσιου Βασίλειος
o Νίκου Ιωάννης
o Σάλτης Αθανάσιος
o Τέκος Σωτήριος
o Φώτας Κων/νος
Καταγόμενος από τοΜορφοβούνι
o Μπαλτάς Βάιος
Καταγόμενοι από την Καρίτσα
o Κερασιώτης Νικόλαος
o Ντσιός Γεώργιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφηστε τα σχολια σας